Over de Gambiareis 2012:
Uit ons groepsdagboek:
“ De directrice vertelt welke ontwikkelingen er de afgelopen tijd geweest zijn. De positie van achterstandsleerlingen (passend onderwijs in the Gambia!!) en van meisjes komt uitgebreid aan bod. De zorg voor deze groepen is aan deze bevlogen directrice goed besteed. De rondgang langs de klassen en de lerarenkamer is indrukwekkend. De kinderen begroeten ons enthousiast. Kennisnemen van mensen van “buiten” is een onderdeel van de lessen, zegt de adjunct, mr. Jibba. In één klas zingen de kinderen voor ons en wij leren hen “hoofd, schouders, knie en teen. We spreken met de vrouwen die voor de hele school (2500 kinderen!!) tussen de middag koken en geven aan hun kleine peuters die ze bij zich hebben een ballon” .
Uit ons groepsdagboek:
“ De directrice vertelt welke ontwikkelingen er de afgelopen tijd geweest zijn. De positie van achterstandsleerlingen (passend onderwijs in the Gambia!!) en van meisjes komt uitgebreid aan bod. De zorg voor deze groepen is aan deze bevlogen directrice goed besteed. De rondgang langs de klassen en de lerarenkamer is indrukwekkend. De kinderen begroeten ons enthousiast. Kennisnemen van mensen van “buiten” is een onderdeel van de lessen, zegt de adjunct, mr. Jibba. In één klas zingen de kinderen voor ons en wij leren hen “hoofd, schouders, knie en teen. We spreken met de vrouwen die voor de hele school (2500 kinderen!!) tussen de middag koken en geven aan hun kleine peuters die ze bij zich hebben een ballon” .
Uit ons groepsdagboek:
“Na afloop van de dienst in de moskee waar wij als vrouwen, passend (aan-)gekleed, aan meededen, werden we van alle kanten begroet door de vrouwen van het dorp, in hun vaak prachtige jurken en hoofdtooien. Salaam aleikum, aleikum salaam zeiden we terug. Dat alles maakt wel dat je je opgenomen voelt in hun geheel. Er is hier geen enkele sprake van een fundamentalistische interpretatie van de islam. Integendeel, we voelen openheid, ruimte en vriendelijkheid.”
“Heerlijk, die stiltewandeling. Moeten we vaker doen.”
“Op het strand: rust, wind, prachtige vissersboten en veel mooie schelpen. Ik neem er eentje mee voor het thuisfront. Ook veel troep, overal lege plasticzakjes, waar water of een soort siroop in heeft gezeten. Gooi maar neer jongens. De ontwikkeling van hun land lijkt nog weinig ruimte te geven voor milieubescherming.”
“Daarna de Arabische school. Tjee, wat moet je daar over zeggen. De brok in mijn keel is bij mij niet snel aanwezig, maar dit tafereel raakte mij heel diep. Met de gedachte hoe kan je hier helpen, liep ik later het schoolplein (= zandvlakte) af.”
“Vraagt één van onze gesprekspartners ons: Waarom laten jullie in Nederland de jongeren op hun 18de het huis uitgaan? Waarom wonen de ouderen niet meer bij jullie thuis? Dat is toch geen teken van respect? En daar zit je dan als individualistisch ingestelde Nederlander.”
Uit ons groepsdagboek:
“Een dienst in Afrika: met een predikant die preekt vanuit het hart, met overgave in zijn stem, afwisselend zacht en met nadruk. Hij lijkt je persoonlijk toe te spreken. Een dienst in Afrika met een prachtige afsluiting waarin het samenzijn in de kring centraal staat: zingen, klappen, zingen en dansen op het stuwende ritme van de djembée.
Voor ons allen ongeacht onze achtergrond een bijzondere ervaring.”
Uit het groepsdagboek:
“ Er kwamen mooie gesprekken op gang, steeds weer. Meningen en gedachten vliegen over tafel. Meer en meer besef ik dat er geen één waarheid bestaat. Besef ik dat een veroordeling van een andere opvatting dikwijls op te weinig kennis is gestoeld. Nog meer achterhalen en anderen proberen te begrijpen,voordat ik een finale mening geef.”
“Een dag meelopen met een Gambiaan, a day in the life of…………. Zomaar wat mensen waar we aan gekoppeld waren:
Een vroedvrouw, een djembémaker, een zakenman, een visser, de traditionele dokter, een schooldirecteur die batikstoffen verft, een medewerker op een bankkantoor enz. enz.. Voor velen was dit een echte topdag.”
“Vraagt één van onze gesprekspartners ons: Waarom laten jullie in Nederland de jongeren op hun 18de het huis uitgaan? Waarom wonen de ouderen niet meer bij jullie thuis? Dat is toch geen teken van respect? En daar zit je dan als individualistisch ingestelde Nederlander.”
Uit ons groepsdagboek:
“Een dienst in Afrika: met een predikant die preekt vanuit het hart, met overgave in zijn stem, afwisselend zacht en met nadruk. Hij lijkt je persoonlijk toe te spreken. Een dienst in Afrika met een prachtige afsluiting waarin het samenzijn in de kring centraal staat: zingen, klappen, zingen en dansen op het stuwende ritme van de djembée.
Voor ons allen ongeacht onze achtergrond een bijzondere ervaring.”
Uit het groepsdagboek:
“ Er kwamen mooie gesprekken op gang, steeds weer. Meningen en gedachten vliegen over tafel. Meer en meer besef ik dat er geen één waarheid bestaat. Besef ik dat een veroordeling van een andere opvatting dikwijls op te weinig kennis is gestoeld. Nog meer achterhalen en anderen proberen te begrijpen,voordat ik een finale mening geef.”
“Een dag meelopen met een Gambiaan, a day in the life of…………. Zomaar wat mensen waar we aan gekoppeld waren:
Een vroedvrouw, een djembémaker, een zakenman, een visser, de traditionele dokter, een schooldirecteur die batikstoffen verft, een medewerker op een bankkantoor enz. enz.. Voor velen was dit een echte topdag.”
Uit ons groepsdagboek:
“ Zo dit was voor mijn gevoel echt “a day in the life of “:
water halen uit de put, planten water geven in de tuin, huis vegen, vis ontgraten, een snelcursus helpen bij bevallingen op het bed van de vroedvrouw. Dan naar de winkel, ik heb er eigenlijk geen woorden meer voor. Ik ben heel dankbaar dat ik dit mocht meemaken en dat daarmee een droom kon uitkomen. Ik bedank de familie uit de grond van mijn hart.”
“Cor, ik wil je nog even laten weten dat ik tot nu toe nog veel bezig ben met het verwerken van alle ervaringen die ik heb beleefd in the Gambia. Ik ben dankbaar en blij dat je die reis hebt aangeboden vanuit je visie: mensen dicht bij elkaar brengen. Ik realiseer me eens te meer dat dat er toe doet! Uitstapjes maken vanuit je hotel of resort is zó anders. Nu heb ik zó het gevoel dat ik een weekje “een van hen” mocht zijn, of in elk geval “deelgenoot”. Ik voel me er een rijker mens door, rijk van geest”.
“De samenstelling van de groep was super, tien mensen, een gemeleerd gezelschap waarin iedereen het gevoel moet hebben gehad “ertoe te doen” . Ik denk dat dat ook met jouw begeleiding heeft te maken, Cor. Je hebt ieder zo in zijn waarde gelaten. Dat voegt werkelijk iets aan de reis toe, het doet ook veel met de mensen in de groep. Je mag zijn zoals je bent. Zoals jij zelf zegt: UBUNTU – ik ben omdat wij zijn. Tja hoe eenvoudig kan het soms zijn.”
“De reis is boven verwachting geweest. Ik ben nog helemaal vol van de indrukken, die ik heb opgedaan”
“ Zo dit was voor mijn gevoel echt “a day in the life of “:
water halen uit de put, planten water geven in de tuin, huis vegen, vis ontgraten, een snelcursus helpen bij bevallingen op het bed van de vroedvrouw. Dan naar de winkel, ik heb er eigenlijk geen woorden meer voor. Ik ben heel dankbaar dat ik dit mocht meemaken en dat daarmee een droom kon uitkomen. Ik bedank de familie uit de grond van mijn hart.”
“Cor, ik wil je nog even laten weten dat ik tot nu toe nog veel bezig ben met het verwerken van alle ervaringen die ik heb beleefd in the Gambia. Ik ben dankbaar en blij dat je die reis hebt aangeboden vanuit je visie: mensen dicht bij elkaar brengen. Ik realiseer me eens te meer dat dat er toe doet! Uitstapjes maken vanuit je hotel of resort is zó anders. Nu heb ik zó het gevoel dat ik een weekje “een van hen” mocht zijn, of in elk geval “deelgenoot”. Ik voel me er een rijker mens door, rijk van geest”.
“De samenstelling van de groep was super, tien mensen, een gemeleerd gezelschap waarin iedereen het gevoel moet hebben gehad “ertoe te doen” . Ik denk dat dat ook met jouw begeleiding heeft te maken, Cor. Je hebt ieder zo in zijn waarde gelaten. Dat voegt werkelijk iets aan de reis toe, het doet ook veel met de mensen in de groep. Je mag zijn zoals je bent. Zoals jij zelf zegt: UBUNTU – ik ben omdat wij zijn. Tja hoe eenvoudig kan het soms zijn.”
“De reis is boven verwachting geweest. Ik ben nog helemaal vol van de indrukken, die ik heb opgedaan”
“Ik laat hier achter het beeld dat de mensen hier zielig zijn, omdat ze zo arm zijn. Er zijn veel manieren om je leven te leven en om gelukkig te zijn. Dat plezier en geluk heb ik hier gezien, ondanks de armoede.”
“Het boekje met de overdenkingen en foto’s wat we uitgereikt kregen aan het begin van de reis, heb ik steeds klaar liggen om aan anderen te laten zien. Ik ben er heel blij mee!”
“Wat mijn kamer betreft: die had wel iets schoner mogen zijn.”
“Ik vind dat we prima zijn verzorgd. Het eten was goed en ruim en voldoende. We werden op onze tochten prima begeleid en er was oprechte belangstelling over en weer. Onze plannen werden goed voorbereid en doordacht uitgevoerd.”
“Een reis om aan te bevelen: prima voorbereiding, uitstekende organisatie, afwisselend en inhoudelijk sterk programma. Samen met enkele toeristische uitstapjes voldeed de reis voor mij helemaal aan zijn doel.”
“Het boekje met de overdenkingen en foto’s wat we uitgereikt kregen aan het begin van de reis, heb ik steeds klaar liggen om aan anderen te laten zien. Ik ben er heel blij mee!”
“Wat mijn kamer betreft: die had wel iets schoner mogen zijn.”
“Ik vind dat we prima zijn verzorgd. Het eten was goed en ruim en voldoende. We werden op onze tochten prima begeleid en er was oprechte belangstelling over en weer. Onze plannen werden goed voorbereid en doordacht uitgevoerd.”
“Een reis om aan te bevelen: prima voorbereiding, uitstekende organisatie, afwisselend en inhoudelijk sterk programma. Samen met enkele toeristische uitstapjes voldeed de reis voor mij helemaal aan zijn doel.”
Over de Gambiareis 2010
“In de kamer van de directrice is geen stukje muur onbedekt. Overal hangen flappen met missie, visie, leerlinglijsten, resultaten, roosters enzovoorts. Eén van ons merkte op: Beter een kwaliteitszorgsysteem met viltstift op een flap geschreven en op de muur geplakt, dan een systeem wat zoek raakt in hoofden en harten van onderwijsgevenden en wat bij tijd en wijle onvindbaar is in cyberspace”.
“Stelling van de imam: Nederlanders houden meer van hun kinderen dan van zichzelf. De strengere aanpak van kinderen in the Gambia zorgt er echter wel voor dat kinderen later met toewijding voor hun ouders zorgen.”
“Ik neem een stukje van Gambia mee in m’n hart en ga ervoor zorgen dat mijn hoofd niet steeds de overhand krijgt in dat wat ik doe”.
“Deze week is als een steentje, gelegd in de rivier. De loop van die rivier zal daardoor nooit meer hetzelfde zijn. Dat beeld neem ik met me mee.”
“De mens is goed. Soms heb je Gambia nodig om dat (weer) te beseffen.”
“ Er kwamen mooie gesprekken op gang, steeds weer. Meningen en gedachten vliegen over tafel. Meer en meer besef ik dat er geen één waarheid bestaat. Besef ik dat een veroordeling van een andere opvatting dikwijls op te weinig kennis is gestoeld. Nog meer achterhalen en anderen proberen te begrijpen, voordat ik een finale mening geef.”
“Ik vond deze reis gewoon goed, gezellig, leerzaam, tof. Iets om aan te bevelen, een echte levenservaring.”
“Ik neem een stukje van Gambia mee in m’n hart en ga ervoor zorgen dat mijn hoofd niet steeds de overhand krijgt in dat wat ik doe”.
“Deze week is als een steentje, gelegd in de rivier. De loop van die rivier zal daardoor nooit meer hetzelfde zijn. Dat beeld neem ik met me mee.”
“De mens is goed. Soms heb je Gambia nodig om dat (weer) te beseffen.”
“ Er kwamen mooie gesprekken op gang, steeds weer. Meningen en gedachten vliegen over tafel. Meer en meer besef ik dat er geen één waarheid bestaat. Besef ik dat een veroordeling van een andere opvatting dikwijls op te weinig kennis is gestoeld. Nog meer achterhalen en anderen proberen te begrijpen, voordat ik een finale mening geef.”
“Ik vond deze reis gewoon goed, gezellig, leerzaam, tof. Iets om aan te bevelen, een echte levenservaring.”
Over de Gambiareis 2009
“Ik sta al vijf dagen versteld van mezelf! Wat doet dit land met me? Komt het door die fijne, lieve groepsgenoten om me heen? De meesten kende ik toch al, dacht ik……..Ik voel me veilig, “thuis”. Ik heb al meer persoonlijke dingen aan jullie verteld dan in de afgelopen jaren aan wie dan ook. Ontmoeten en verbinden, die twee woorden spoken steeds door m’n hoofd heen. Hoe houd ik deze houding vast?”
“Wat fijn en warm dat we angsten en vreugden met elkaar kunnen delen. Tranen van het lachen en van emotie hebben over onze wangen gerold. Hebben we deze openheid van de mensen in Gambia geleerd of kunnen wij ook in Nederland op deze manier met elkaar leven?”
“Ik neem als beeld van deze week en als symbool voor mezelf en mogelijk anderen, het beeld van de dragende vrouw met me mee. Soms de draagster van zware lasten, maar altijd met een geweldig grote innerlijke kracht en schoonheid.”
“Wat fijn en warm dat we angsten en vreugden met elkaar kunnen delen. Tranen van het lachen en van emotie hebben over onze wangen gerold. Hebben we deze openheid van de mensen in Gambia geleerd of kunnen wij ook in Nederland op deze manier met elkaar leven?”
“Ik neem als beeld van deze week en als symbool voor mezelf en mogelijk anderen, het beeld van de dragende vrouw met me mee. Soms de draagster van zware lasten, maar altijd met een geweldig grote innerlijke kracht en schoonheid.”
“Ik kan niet, ik wil niet leven in een dorp zonder moskee, zegt één van onze gesprekspartners. Voor hem is de moskee een ankerpunt, dáár balt betrokkenheid zich samen. Raad, advies, saamhorigheid, gemeenschapsgevoel, ook dàt hoort bij de moskee. En dan sta je daar als West Europese individualist en je vraag je af of wij daarin niet tekort schieten, dan wel al te ver door geschoten zijn”.
“Wat een rommel ligt er overal, langs de weg, op het strand! En toch na een paar dagen is dat niet meer wat ik zie. Ik zie mensen, zowel in onze groep als daarbuiten, onze Gambiaanse gesprekspartners. Mensen die zoveel te bieden hebben. Misschien de rommel die ik eerst zag wel een metafoor voor alle vooroordelen, alle ballast die ik met me mee draag. Kan ik dat niet beter weggooien? Hindert het me niet vaak in mijn gesprekken? Daar moet ik nog eens goed over doordenken”.
“Wat een rommel ligt er overal, langs de weg, op het strand! En toch na een paar dagen is dat niet meer wat ik zie. Ik zie mensen, zowel in onze groep als daarbuiten, onze Gambiaanse gesprekspartners. Mensen die zoveel te bieden hebben. Misschien de rommel die ik eerst zag wel een metafoor voor alle vooroordelen, alle ballast die ik met me mee draag. Kan ik dat niet beter weggooien? Hindert het me niet vaak in mijn gesprekken? Daar moet ik nog eens goed over doordenken”.
“Wat leerde ik van één van de medewerkers in Kairoh Garden? Openheid, jezelf open stellen, daar draait het hier om, zo geeft hij mij zijn advies. Als je dat doet dan ben je hier óveral welkom, dan ontmoet je overal vriendelijke mensen, zo zegt hij stellig. En nu ik terug kijk en weer in mijn eigen werk in ons land zit, zeg ik het hem na. Hij heeft gelijk gekregen.”
“ Liefde is wat ons bindt, wat ons kàn binden zonder ratio of logica. Het is onze hoop daar waar (vooralsnog) wetenschap tekort schiet. En wat een hoop verschrikkelijk aardige, lieve mensen loopt hier rond! En hoe sterk loop je daardoor met je westerse snufferd tegen je eigen achterdocht en vooroordelen aan”
“ Liefde is wat ons bindt, wat ons kàn binden zonder ratio of logica. Het is onze hoop daar waar (vooralsnog) wetenschap tekort schiet. En wat een hoop verschrikkelijk aardige, lieve mensen loopt hier rond! En hoe sterk loop je daardoor met je westerse snufferd tegen je eigen achterdocht en vooroordelen aan”