Pelgrimeren = je levensweg lopen
Wandelen lost alles op, zei iemand ooit eens.
En inderdaad, wandelen is bij uitstek de manier om je hoofd leeg te krijgen en volop nieuwe energie op te doen.
Hoe meer je loopt hoe meer je gaat beseffen dat jouw tocht symbool staat voor je eigen levensweg. Compleet met omwegen, kruispunten, verdwalen en schitterende vergezichten. Al lopend komen vragen als wie ben ik en waarom doe ik (nog steeds) wat ik doe als vanzelf naar boven. De bronnen van je inspiratie die misschien dicht geslibd waren, gaan weer stromen. Het leven is goed, heeft (weer) zin!
En inderdaad, wandelen is bij uitstek de manier om je hoofd leeg te krijgen en volop nieuwe energie op te doen.
Hoe meer je loopt hoe meer je gaat beseffen dat jouw tocht symbool staat voor je eigen levensweg. Compleet met omwegen, kruispunten, verdwalen en schitterende vergezichten. Al lopend komen vragen als wie ben ik en waarom doe ik (nog steeds) wat ik doe als vanzelf naar boven. De bronnen van je inspiratie die misschien dicht geslibd waren, gaan weer stromen. Het leven is goed, heeft (weer) zin!
Vele wegen leiden naar....
Pelgrimeren is opnieuw in. Misschien ken jezelf iemand uit je eigen omgeving die ook zo´n tocht heeft gemaakt. Velen liepen (of fietsten) naar Rome, Santiago, Jeruzalem, Iona of een andere bedevaartsplaats
dichterbij huis, zoals Banneux, Kevelaer of Maria Laach in de Duitse Eifel. Wat te denken van de cammino di San Benedetto, of de Via degli Dei, beide in Italië. Ook de Ökumenischer Pilgerweg, van de poolse grens via het gebied van de Sorben met hun oude tradities, Leipzig (Bach, opstand tegen DDR regime), Buchenwald, Napoleonsroute tot Eisenach (Luther, Wartburg) is een aanrader: rustig, gastvrij, buitengewoon interessant. Elk jaar biedt Tevoetisgoed enkele pelgrimstochten aan. In 2016 lopen we vier pelgrimstochten.
Waarom zou je eigenlijk pelgrimeren?
Natuurlijk, een lange afstand wandeling is op zichzelf al buitengewoon plezierig. Je kijkt anders naar je omgeving, de natuur opent zich voor je, je ziet veel meer en je komt los van je alledaagse beslommeringen. Toch zijn langeafstandspaden vaak kunstmatige paden, bedacht en uitgezet door schitterende natuur. Lopen op eeuwenoude pelgrimspaden is toch nog weer iets anders. Het doet nog meer met je. Veel pelgrims zeggen zelf na afloop dat zij zich verbonden zijn gaan voelen met de duizenden die ook dit pad liepen, koningen, keizers, misdadigers op boetetocht, eenlingen, zoekers, twijfelaars. Al lopend kom je daadwerkelijk los van alledag. In jezelf ontstaat ruimte, ruimte om jezelf en de ander te ontmoeten.
Het bijna vergeten begrip gastvrijheid krijgt, dankzij de gastvrije ontvangst bij mensen thuis, pelgrimsherbergen en kloosters een nieuwe lading voor je.
dichterbij huis, zoals Banneux, Kevelaer of Maria Laach in de Duitse Eifel. Wat te denken van de cammino di San Benedetto, of de Via degli Dei, beide in Italië. Ook de Ökumenischer Pilgerweg, van de poolse grens via het gebied van de Sorben met hun oude tradities, Leipzig (Bach, opstand tegen DDR regime), Buchenwald, Napoleonsroute tot Eisenach (Luther, Wartburg) is een aanrader: rustig, gastvrij, buitengewoon interessant. Elk jaar biedt Tevoetisgoed enkele pelgrimstochten aan. In 2016 lopen we vier pelgrimstochten.
Waarom zou je eigenlijk pelgrimeren?
Natuurlijk, een lange afstand wandeling is op zichzelf al buitengewoon plezierig. Je kijkt anders naar je omgeving, de natuur opent zich voor je, je ziet veel meer en je komt los van je alledaagse beslommeringen. Toch zijn langeafstandspaden vaak kunstmatige paden, bedacht en uitgezet door schitterende natuur. Lopen op eeuwenoude pelgrimspaden is toch nog weer iets anders. Het doet nog meer met je. Veel pelgrims zeggen zelf na afloop dat zij zich verbonden zijn gaan voelen met de duizenden die ook dit pad liepen, koningen, keizers, misdadigers op boetetocht, eenlingen, zoekers, twijfelaars. Al lopend kom je daadwerkelijk los van alledag. In jezelf ontstaat ruimte, ruimte om jezelf en de ander te ontmoeten.
Het bijna vergeten begrip gastvrijheid krijgt, dankzij de gastvrije ontvangst bij mensen thuis, pelgrimsherbergen en kloosters een nieuwe lading voor je.
De weg is het doel...
Op de één of andere vreemde manier zorgt zo’n tocht ervoor dat in jezelf een proces van onthaasting begint. Door die ontwikkeling kom je tot rust en tot jezelf. Je krijgt tijd en oog voor de ander, sommigen ervaren in die beleving de Ander. Je ervaart ruimte voor werkelijke ontmoeting met jezelf en met de ander. Veel pelgrims zeggen na afloop dat ze meer mens geworden zijn. je bent onderweg afhankelijk van de welwillendheid van andere mensen. Wanneer je overladen wordt met fruit of uitgenodigd wordt om ergens te blijven slapen, confronteert die gastvrijheid je met een soms bijna vergeten gevoel: dankbaarheid. Voor hedendaagse pelgrims is op weg naar Rome of Santiago zeer zeker geen absoluut religieus gebeuren meer.
En toch is bij allen op enig moment een vorm van spiritualiteit ontstaan. Pelgrimeren is gehoor geven aan een oeroud menselijk verlangen om daar te zijn waar het goed was. Om op tocht te gaan naar een doel, een ideaal, een droom misschien. Lees de vele verhalen en reisverslagen van pelgrims die op internet te vinden zijn er maar eens op na.
Hoewel voor bijna alle pelgrims de weg belangrijker is (geworden) dan het doel, vinden velen de schoonheid en de kunstwerken die langs de pelgrimsweg en in de heiligdommen zelf te vinden zijn, van een verbluffende schoonheid. Oprecht blij zijn pelgrims ook dat ze bij aankomst in Rome in het Vaticaan na overlegging van hun pelgrimspaspoort een testimonium krijgen uitgereikt of in Santiago de Compostela hun welverdiende Compostela ontvangen.
